قرآن کریم دین خالص الهی را،که یکی بیش نیست و همه پیامبران برای تبلیغ و دعوت به آن مبعوث شده اند،{اسلام}می نامد و پیامبران عظیم الشأن را برای هواخواهی اش از این دین می ستاید؛چنان که حضرت ابراهیم خلیل را نیز {حنیف مسلم} می خواند و می فرماید:{آل عمران:۶۷}:ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی،بلکه موحدی خالص و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود. ؛ حضرت ابراهیم (ع) بقای این آیین پاک توحیدی را در دودمانش ،از خداوند متعال می خواهد و فرزندان خویش را به این دین خالص الهی وصیت می کند. قرآن نیز به مسلمانان دستور می دهد که این دین راستین را از جان و دل باور کنند. بگویید: ما به خدا ایمان آورده ایم و به آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و پیامبران از فرزندان او{یعقوب} نازل گشته و آنچه به موسی و عیسی و پیامبران{دیگر} پروردگارشان داده است،و در میان هیچ یک از آنها جدایی نیندازیم و در برابر فرمان خدا تسلیم هستیم.(بقره:۱۳۶ و آل عمران:۸۴)/ ؛ بر این اساس،در قرآن کریم،آنجاکه محور گفتار،اصول دین و یا خطوط کلی ادیان است،سخن از تصدیق کتب آسمانی-و در واقع تصدیق پیامبران الهی-به میان می آید:(مائده:۴۸):و این کتاب {قرآن} را به حق بر تو نازل کردیم،در حالی که کتب پیشین را تصدیق می کند و بر آنها سیطره دارد و حافظ و نگهبان آنهااست. /‏. اما آنجا که محور گفتار،فروع دین{شرایع و نسک}است،تعدد و تفاوت سخن به میان می آید:لکل جعلنا منکم شرعة و منهاجا(مائده:۴۸):برای هر امتی از شما شریعت و روش خاصی قرار دادیم. /. بنابر این،اختلاف در شرایع و قوانین جزئی،هیچ تأثیری در جوهره و ماهیت دین واحد نداشته است که نام قرآنی اش{اسلام}است. از این رو،تعالیم انبیاء در همان حال که در پاره ای موارد جزئی و فروع عملی اختلاف دارند،مکمل و متمم یکدیگرند و از یک شاهراه هدایت-و به تعبیر دقیق قرآنی صراط مستقیم-پیروی می کرده اند.(حمد،آیات۶-۷.){مجموعه آثاراستادشهید مطهری ج۲،ص۱۸۱-۱۸۳ و ج۳،ص۱۵۸-۱۶۴.}.

style type="text/css"

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: <-CategoryName->
برچسب‌ها: <-TagName->